“Ölümden korkmuyorum, aksine şehit olacağımı düşündükçe heyecanlanıyorum. İçime bir ferahlık geliyor ve tüylerim diken diken oluyor. Korkum bu kalleşlerin eline esir düşmektir.” Bende size aynısını söylüyorum, tek korkum var bu kalleşlerin elinde utanç içerisinde ölmektir. Bugün biz er meydanına çıkıyoruz. Sağımız ölüm, solumuz ölüm. Basmış olduğumuz topraklar bizim vatanımızdır, namusumuzdur. Bugün burada biz kendi vatanımızı koruyacağız. Biz Türk askeriyiz, canımızı vereceğiz ama namusumuza el sürdürmeye

'Kılıca sahip olan kişinin yeni bir beylik kurup yeni bir devlet olacağını görürüm. Var git atana söyle, o günlerin yakınındadır. Buna başka kimsenin gücü yetemez. Kimse de onu yolundan alıkoyamaz. Kapılar açılmıştır. Dört kapının sonunda kılıcın hükmüne girecek. Kılıcın hükmüne girdiği vakit, zaman düğümlenir; çabalamak boşadır.' .... 'Şeyh Edebali' okurlarını tarihsel süreç içerisinde mistik bir yolculuğa çıkıyor. Kayı boyu Beyi Ertuğrul Gazi ve oğlu Osman Bey ile dönemin önemli dervişlerinden Şeyh Edeba

Türk Kurtuluş Savaşı, Türkiye Cumhuriyeti Devletini kuran Türkiye halkının yani Türk milletinin ortak başarısıdır. Tarihi bir gerçeklik olarak bunu kalın harflerle ifade etmek gerekir. Kurtuluş Savaşımızın farklı inançlar veya etnik gruplar özelinde irdelenmesi, birçoğumuza rahatsız edici gelebilir. Ancak tarih bir bilimdir ve bizim boş bıraktığımız her alan başkaları tarafından doldurulur, hatta istismar edilir. Bunu da başka bir gerçeklik olarak ifade etmek durumundayız. Günümüze değin Alevîlerin Kurtuluş

Gerçekler zaman geçsede değişmez. 'Mustafa Kemal Atatürk; bilinen tüm bilim ve devlet adamlarının, sosyologların, sanatçıların ve isimsiz insanların; güzel yönlerinin tek bir vücutta buluşmuş haliydi. O Tanrı'nın gerçek bir mucizesiydi. Umudun adı insanca kalabilmek; rehber ise Mustafa Kemal Atatürk ve evrensel ilkeleri...

Arzu, Nazlı ve Şahsenem... Hülyaları yaşlarından büyük üç genç kız... Verilen sözlere güvenip uzaktan ışıltılı gördükleri İstanbul'un karanlık yüzüne savrulurlar. Kurdukları hayallerin gerçeğinden daha sahici olduğunu yaşayarak öğrenirler. Tokat gibi yüzlerine vurulan hakikatler karşısında nadim olurlar. Dönüm noktası ile ölüm noktasının buluştuğu andan itibaren Baş Komiser Tekin, olaylara el koyar. Her satırı dostluk, aşk, hüzün, acı ve pişmanlıklarla harmanlanmış soluk soluğa okunacak bir roman, Aynada

-Hayatınızda yeniden muhteşem bir başlangıçmı yapmak istiyorsunuz? -Çılgın bir kitap kurdumu olmak istiyorsunuz? -Başarılı çocuklar mı yetiştirmek istiyorsunuz? -Ayakta alkışlayacağınız bir hafıza gücümü istiyorsunuz? -Mutlu ve iletişime açık bir aile arzunuzmuvar? -Özgüveni yüksek başarıya odaklanmış çocuklarmı istiyorsunuz? -Hayatınızın filmini kendinizm iyönetmek istiyorsunuz? -Ahlaklı bireylermi yetiştirmek istiyorsunuz? -Televizyonun köleliğinden kendinizi ve çocukları

“Ey sorumsuz yazar! Kaleminden saçılan kan sadece seni değil tüm toplumu kirletir. Öyle yaz ki; sözcüklerin öldürmeye gidenlerin ayağına pranga, kalbine merhamet olsun.” “Emin olun bugün öleceğimi bilseydim bırakın bu satırları yazmayı, yatağımdan kalkıp çalışma masama bile gitmezdim. İşte varlık ile hiçlik arasındaki bu çizginin belirsizliği, insanoğlunun hayata iz bırakma çabasını sürekli diri tutuyor. Hâlbuki yazarak tanrılaşma çabamız ölüm karşısında ne kadar anlamsız hale geliyor. Ölüm ile hayatımız

.AŞK EN ÇOK KADININ GÖZYAŞINA KIYAMAYAN ERKEĞE YAKIŞIR. .HAYATIMIZDA İMKANSIZ DİYE BİR ŞEY YOKTUR ASLINDA, BUNU İMKANSIZLAŞTIRAN İNSANLAR VARDIR SADECE. MİRZA VE BEN YENİDEN BİRLİKTEYSEK BU BİZİM BAŞARIMIZDI. MİRZA'YLA İLK TANIŞTIĞIMIZ GÜNÜ DÜN GİBİ HATIRLIYORDUM. O ZAMAN BANA BU KADAR ŞEY YAŞAYACAĞIMI SÖYLESELER İNANMAZ GÜLER GEÇERDİM. ŞİMDİ İSE O GÜLER GEÇERDİM DEDİĞİM HAYATI YAŞIYORUM. BİZİM MİRZA'YLA HEP TUHAF BİR İLİŞKİMİZ VARDI. İKİMİZDE AŞK NEDİR BİLMEZDİK BUNU BİRBİRİMİZE ÇOK FAZLA YANSITMAZDIK AMA

Yaşayan son Doktor olan Kutner'ın inanılmaz yeteneği, ona insanlığın sonunu getirecek kadar şiddetli bir nükleer patlamada bahşedildi. Hasta ve yaralı insanları parlayan elleriyle anında iyileştirebilen bu adam, bu yeteneğini sağ kalanları kurtarmak için kullandı. Onları biraraya getirerek son insan kolonisini kurdu. Her şey iyi gidiyordu. Ta ki bir gün yalnız olmadıklarını anlayana kadar... O doğaüstü kırmızı gözleri ve oluşturduğu İyileşmeyen Yaralar'ı görene kadar...

Soğuk,vücuduma zehir gibi yayılıyor. Agaçlar,çalılıklar,binalar ve insanlar bir bulanıklık gibi gözümün önünden geçerken son bir ayda yaşadıklarımı düşünüyorum. Hayatımda bir saniye bile eksikliğini hissetmediğim kelimelerin zihnimi esir almasına çaresizce izin veriyorum. Acı, öfke ve hüzün.  Koşuyorum, yolun sonu hiç gelmeyecekmiş gibi.  Çığlık atıyorum, ailemin ihanetini affedebilecekmişim gibi.  Dağıtıyorum, kendimden geçiyorum...  Evanı nutabilecekmişim gibi. Ben Melisa Aras. Anlaşılmazım, Çözülmez

SESİM OLURMUSUN Gözleri birbirleri ile kesiştiği o sıcak yaz günü gibi ısınmıştı kalpleri. Hiç soğumadan o günden beri hep birbirleri için attı kalp atışları. Uzaktan izlediler birbirlerini, bazen biri ansızın not buldu; şiir, şarkı sözü yahut duyguların anlatıldığı karalanmış yazılar birikti ellerinde... Gözleri hep uzaktan buluştu; biri engeli yüzünden imkânsız olduğunu düşündü, diğeri utangaç olduğu için süredurdu birbirlerinden uzak kalmaları... Peki, onları dinlemeyen kalplerinin çıktığı yol ne olacakt

Kendilerinden sonraki yılları da özlemlerine ipotek etmekle ne kadar aç gözlüydü insan. Bunu bilakis ondan öğrendim... Belki de özlemin acıdan beslendiğini bilmeyecek kadar masumdu. Sevmenin hat safhada olduğu kritik evrede çok bekledim ve anladım ki o hariç herkesin yolu sevmekten geçiyor. Gelmedi. Gelmiyor... Gelmeyecek!

Âşık Mahzuni Şerif için; Ne Caferliğimi, ne Çobanlığımı koydun. Hep benimle uğraştın... Sen halk ozanısın, halkın ozanı yazar da söyler de kırgınlığım yok. Süleyman Demirel Âşık Veysel, Mahzuni içeri girince ayağa kalkar ve yanındakilere, Susun gelen Pir Sultan Abdal olsa gerek'' diyerek takdirlerini belirtir. Büyük Ozan Âşık Veysel; Hayati Vasfi Taşyürek için; O benim hocam Âşık Mahzuni Şerif; Aruzdan, heceden, serbestten yazar / Bir Hayati Vasfi olamam elbet Âşık Yener; Türk sanat müziği değerli bir şairi

Kadınların belki de en çok çekindiği yaş sorusuna, zamanı bile yaşamayı unutmuş olan ben; “Hiç sorma, Ayrılıkla yaşıt gözyaşlarım…” derdim! Kendi masalımın külkedisi iken, aynı söz dolanırdı dudaklarımda; “Kalırsam yarınımı kaybedecektim, Gidersem hayatımı…” Dolanırdı! Ta ki içimdeki savaşçı ayağa kalkana kadar… Ve her şey tam anlamıyla şöyle oldu; “PUF!” Uyandım! Uyanması gereken her kadın gibi! Beni bekleyen hayata uyandım! Masalların uyuttu yıllarca beni Açıldı gözlerimin kara perdesi. Üzgünüm… Oy

NASIL YAZAR OLUNUR HER HİKAYE ROMAN OLMAYI HAK EDER Mİ? Kendi eserini yaratmak isteyen her insanın temel sorularına cevap verebilecek içerikle hazırlanmış eserim; günümüzün dinamik değerleriyle bezenmiş, konu işleyişi ve tarzıyla okuyucularının merakını doyurabilecek güçte... Evet yazmak istiyorsunuz! Lakin kafanızda zamansızlıktan tutunda, nereden başlanması gerektiğine kadar onlarca sorular var. Cevaplarınız ise bulanık ya da henüz olgunlaşmamış... Zaman izafi bir süreçtir. Yazma eyleminin gerçekleştiril

ZORAN SİMOVİÇ ‘ÇOÇE’ BENİM HİKAYEM GALATASARAYLI EFSANE KALECİ ZORAN SİMOVİÇ Doğuştan Karadağlı, Kruşevac toprağından futbolcu olarak çıktı, Dalmaçyalı toprağında olgunlaştı, Boğaz’ın yıldızlarına dokundu.

Borç Hafif bir esintide boynunu büken narin papatya olamadım ben Fırtınada bile sapasağlam duran çınar oldum Eline gülün dikeni battığında dünyayı ayağı kaldıran olamadım İçime kadar deşilip ah bile demeyen oldum Ayakkabısının topuğu kırılsa oturup ağlayanlardan olmadım Ayağımı kırıp yürüyemez ettiklerinde, kendime dayanıp kalkan oldum Gözüne duman kaçsa ağlayanlardan olmadım Dışarıya dökmediği bir damla yaşı, içine ırmaklar gibi akıtan oldum Ben sana hiç şımarmadım hayat, Şımarttıklarından alacağın var Ba

''İnsan doğru olanı takip etmek için gayret göstermelidir, belirlenmiş olanı değil.'' diyordu öğretmeni Aristo ve belki de bu sözdü İskender'i Büyük İskender yapan. O, bütün hayatı boyunca bilginin ve doğrunun peşinden koştu ve denilebilir ki onun seferlerinin en büyük tetikleyicisi yüreğindeki öğrenme aşkıydı. Bu aşk onun adını tarih kitaplarına yazdırdı. Hatta kutsal kitapların sonuncusu olan Kuran'ı Kerim'de hikayesi bir ibret tablosu olarak insanlara anlatılan Zülkarneyn (çift boynuzlu) de bize göre bü

Hayatın rengi senmişsin, Bütün dünyam sana boyalı. Mavi yokmuş mesela gökyüzüm sen rengi, Yeşili unuttum sana boyalı.

İnsanlığın en karmaşık yüzyılı bir yalnızlık öyküsü. Şehirlerde, kalabalıklar arasında, bir yalnızlık aldı her yerimizi. Hayatın kalabalık ıssızlığında yapayalnız kalmışız. Zamanın, kaybetmenin, bizi terk edenlerin bilmedikleri bir şey var. Yalnızlığın o baştan çıkartıcı sesini duymaya başladığımızda, yalnızlık bize şarkılar söylediğinde, yalnızlığın tadına doyum olmadığını anlayacağız. Bu yalnızlık çağında kalbimizin, ruhumuzun ve var oluşun ışıklarını keşfedebileceğiz. Yalnızlığın en güzel dost olduğunu a