Kadınların belki de en çok çekindiği yaş sorusuna, zamanı bile yaşamayı unutmuş olan ben; “Hiç sorma, Ayrılıkla yaşıt gözyaşlarım…” derdim! Kendi masalımın külkedisi iken, aynı söz dolanırdı dudaklarımda; “Kalırsam yarınımı kaybedecektim, Gidersem hayatımı…” Dolanırdı! Ta ki içimdeki savaşçı ayağa kalkana kadar… Ve her şey tam anlamıyla şöyle oldu; “PUF!” Uyandım! Uyanması gereken her kadın gibi! Beni bekleyen hayata uyandım! Masalların uyuttu yıllarca beni Açıldı gözlerimin kara perdesi. Üzgünüm… Oy