Bazılarımızın hikâyesinin bazı bölümleri, biz daha çok küçük yaştayken hayatımızdan eksiltiliyor. Bazı hayallerimizin üstü çiziliyor. Bazen toplum ve en çok da en sevdiklerimiz tarafından. Sonra da büyüyoruz ama çocuk tarafımızda bir şeyler eksik kaldığı için biraz da yarım büyüyoruz aslında. O yüzden gülerken gördüğümüz herkes mutlu sayılmaz. Işıltılı zannettiğiniz hayatların içerisinde de karanlıklar var. Ya da belki bir köşedeki masada mutlu görünen birinin kırık dökük olan çocuk yana oturur. Biliriz;