Fikrim telaşe düştü zihnim yine firarda Kendimle karar aldım kendim yoktu kararda Dünüm eşken dününe, bugün yine zararda Bir HİCRANIN gözyaşı aşkın nârına düştü Aşkın nârı denilen gerçek değil bir düştü... Cahit GÜNAY Biliyordum gönül tezgahında ilmek ilmek dokuyordu her heceyi ve gönül imbilkerinden damla damla süzülüp gelen duygular ile bir nakkaş edasında kanaviçe işler gibi nakşediyordu her bir dizeyi. İnsanı dizeleri arasına çeken bir efsun vardı şiirlerinde kah, Kaf dağına , kah sahada kızgın kum

Büyümekten usandım bu hayatım özünü Üç kuruşa satarım cümle Bey'in sözünü Paşam sırça köşklerde şeytan görsün yüzünü Gelse vuslat zamanı kalan günde boş bana Ölüm gurbet beşiği adı bile hoş bana Bir bilinmez badalda, dinmez gönül sancısı Sanki sahipsiz sürgün af çıkarmaz hancısı Onun bunda suçu yok, bırakmaz eyyamcısı Hedef olmuş sol yanım yağar dosttan taş bana Ölüm gurbet beşiği adı bile hoş bana GÜN devrini kapıyor Güneş artık solmakta Ay süslemiş semayı belli gece olmakta Ömür küsme kendine bitti sayf