Boğaz'ın serin esintisi, ince elbiseli beyaz tenine, sarı saçlarına dokundukça, rüyasında annesinin kendini okşadığı anları yaşıyordu Gülümser. Annesi, bir süre sonra okşamayı bıraktı. Usul usul kendinden uzaklaşıyordu. Gülümser, annesinin arkasından koşmak istiyordu ama ayaklarından biri çekermişçesine koşamıyordu. Son havliyle bağırdı. "Anneeee gitme!" Annesi, "Özüne dön Kader kızım, özüne dön! Kurtulacaksın." diyordu uzaklaşıp giden sesiyle.

Özüne dönmek için gözünü karartan, Gülümser'i Boğaz'ın serin sularına gömen Kader, Ortaköy Camiine doğru yürümeye başladı. Ne cemaatten ne de imamdan çekinmeden başı sırtı açık, yarı sarhoş bir halde caminin açık kapısından içeri daldı. Hayatında ilk kez camiye giriyordu.