“Küçük hanımlar, küçük beyler! Sizler hepiniz geleceğin bir gülü, yıldızı, geleceğin ışığısınız. Memleketi asıl ışığa boğacak sizsiniz. Kendinizin ne kadar önemli, değerli olduğunuzu düşünerek ona göre çalışınız. Sizlerden çok şeyler bekliyoruz; kızlar, çocuklar!” Gazi Mustafa Kemal Atatürk

Ülküleri yüce olan kişiler, yerlerinde duramazlar. Durmak yakışmaz onlara. Bir gün sonrası, bir gün öncesine benzememelidir. Yoksa yaşamanın bir anlamı yoktur. Mete Han, böyle bir ulu kişiydi. Sürekli yenilikler üzerine oldu çabası. Hun budunu yükseltti. Hun yurdunu geliştirdi. Onluk düzeni uygulayarak, yenilmez bir ordu kurdu. Bu düzeni bütün dünyaya kabul ettirdi. Hun devletini varsıl ve güçlü kıldı. Aynı dilli, aynı köklü atlı göçerleri birleştirdi. Yirmi altı budunu bayrağı altına alarak, Hun imparatorl

"Ben, Teoman Han... Büyük Hun Hanı... Ömrümü budunuma adadım, onun devlet olması, birlik olması için var gücümle çalıştım, savaşlar verdim. Büyük bir devlet kurdum. Kiya Han'la başlayan TUKYU-TÜRK uruğunun soylu bir eriyim. Adımı tarihe yazdım! İlk, benim adımla başladı Hun tarihi. Nice yenilikler yaptım. Yeni bir çağ açtım. Varlığımı, gücümü kanıtladım. Birliğe, bütünlüğe tutkun ol, ey budunum! Devlet olmanın değerini bil! Bu uğurda yapılanları an! Beni unutma budunum! Kökü Gök'e bağlı budunum, beni unu

Hunlar Gök’ün gururlu çocuklarıdır!” Hunlardan söz ederken böyle yazmaktadır Çin tarih kayıtları. Mete Han, “Gök’ün gururlu çocuklarını” yüksek ülkülere taşıyan, onlara “Acuna egemen olma” düşüncesini aşılayan hakandır. “Tam yirmi altı devlet aldım! Yirmi altı budun üzerine han oldum!” diyerek belirtmiştir bu düşüncesini. “Bütün yay çeken budunları Hun yaptım!” diyerek birleştirici bir Türk milliyetçiliğinin ilk tanımını yapmış, TURAN’ı gerçekleştirmiştir. Büyük Hun İmparatorluğunu kuran Hun Hakanı Mete

Ulu Türk tarihi; her savaşçı Türk'ün, kendisinin bir silah olduğunu yazar. Gerilen bir yaydır. Atılan bir oktur. Atının üzerinde yaşındır, çakındır. Dostlarına yaşam, yağılarına ölümdür. Düşkünün gücü, kötünün karşıtıdır. Yalnızca kendisi için yaşamayan; ırkı, budunu, yurdu için özünü yağış eden... Türk'ün gücü, öç için vardır. Erlik, yiğitlik tanımı çağlara göre değişmez. En eskilerde de aynıydı, bugün de aynı, yarında aynı olacak. Özel bir tinle yaratılan kişiler, genlerinde taşıdıkları kutlu değerlerin

Kim, gerçekleri söyleyecek? Kim, anlatacak her şeyi olduğu gibi? Yoksa bilinmezde mi kalsın her bağlam? Yoksa anlık yaşanmışlıklarla mı idare edilsin? Düzelmek mümkün mü? Değişmek… Başka türlü davranmak mümkün mü? Tinin ve yüreğin buyurduğunun tersini yapmak… Değişmek, değiştirmek, yazgıya bağlıdır. Yazgı kişilere bağlıdır. Kişiler, özgün bir yaşam dilencisi olduğunda, tutundukları yazıdır, yazgı. Tetikçi kim? Neden bu yolda? Bütün bunları anlatmaya başladık. Gerçek öykülere elbette öyküler k

Kutlu destan kişilerinin en etkin özelliklerini taşıyordu Oğuz Kağan. Bir buduna ad vermiş kutlu bir ataydı. Kadim çağlardan beri biliniyordu adı. Yaşayan en ulu kahramanlardan biriydi ve bütün övgüleri hak ediyordu. O, Oğuz Kağan’dı. Benzeri bir kişi daha gelmemişti acuna, gelmeyecekti. Tanrı onu özel görevleri için göndermiş, Türk Oğuz Budunun kurulmasını, kökleşmesini sağlamıştı. Türk Oğuz Budun acunun her yerini tuttuğunda, Oğuz Ata’nın adını da yayacaktı gittiği yerlere. Bu destan asla yok olmayacaktı.

Türklük, kandır. Türklük, candır. Türklük, tindir. Belki Türkler içinde bunun henüz farkına varmayanlar vardır, ama er-geç kendilerine gelirler. Çünkü Tanrı Türk'ü farklı yaratmıştır. Gerçekleri görmekte gecikse bile bir gün aslına döner. Bunun için Ulu Türk Kağan'ı Bilge Kağan'ın, "Titre ve özüne dön!" buyruğu yeterlidir. Özüne dönen Türk'ün usu açılır. Gerçekleri, doğruları görme yetisi gelişir. Bir daha da özünü değiştirmez. Yıkılmaz olur. Türk'ün en büyük sayrılığı, bölünmek, birbirlerinden ko

“Ben Hun Tanhusu, Teoman Han… Zoru zorladım, zoru kolay kıldım. Gök Tanrı’nın izniyle başarmam gerekenleri bir bir başardım. Yazgı böyleydi. Budunumun yücelmesi, tuğların yükselmesi, bayrağımızın dalgalanması gerekiyordu. Gök böyle buyurmuştu. İnanmakla başladı her şey. Önce ben, oğuşum, boyum, ardından bütün budunum… ‘Biz Hun budun, sıradan işler için yaratılmadık! Acun, yönetilmek üzere bizi bekliyor. Devletimizi kuracak, töremizi yerleştirecek ve gücümüzü etkin kılacağız! Devlet olmak, kalıcı olmak bizi

Uçmak ne denli zevkliymiş. Kişi geri dönmek yere inmek istemiyor. O halde kuşların yerde işi ne? Neden hep Gök’te kalmazlar iyi tinler gibi… “Tak, tak, tak, tak…” Son darbeyi vurun kötülere. Savaşı siz kazanın. İyilerleyiz biz, biz iyileriz. Alkışa durdu: “Gök bizi bırakmaz. Biz Gök’ü bırakmayız. Gök bizi bırakmaz. Güneş varlığı ile parıldar. Güneş bizi bırakmaz. Ay varlığı ile parıldar. Ay tanık şimdi olanlara. Onun kutunda varlığımız. Ay bizi bırakmaz. Yıldızlar ışıl ışıl. Yıldızlar tanığımız. Yıldızlar b

Oğuz Kağan, geçmişte, gerçekten yaşamış bir Türk ulusudur. Tanrı onu Türklere, yol göstersin, kut sunsun, töre kursun diye göndermiştir. Acunu yönetsin, bu yönetimi bütün Türklere örnek olsun diye göndermiştir. Doğumu, yaşantısı, yaptıkları ve adı ile bir yalavaç olduğu konusunda etkin görüşler egemendir ki destanı ile bizlere ulaşan yaşantısı bunu göstermeye yeterlidir. Türk ulusuna kazandırdıklarının, töresinin Tanrı buyruğu kutlar olduğu tartışılmazdır. Bu kutlar, Türk ulusunu yüceltmiş, güzelleştirmiş,

Avrupa Hunlarının Başbuğu Atilla, bütün acunun bildiği, tanıdığı, anlattığı ve andığı az sayıdaki ulu kişilerden biridir. Onu unutulmaz kılan, başarıları ve eşsiz özellikleridir. Bir çağ onunla değişmiş, budunlar doğmuş, yurt tutmuş, ad almış, öğrenmiş ve savaşmışlardır. Atilla Tanhu acuna düzen verme yetisini göstermiştir. Onun adından söz edenler, üstün özelliklerini şöyle sıralıyorlardı: Usculdur. Öngörülüdür. Bilir. Görür. Danışır. Anlatır. Öğretir. Sözünü tutar. Savaşçıdır. Güçlüdür. Durdurulamaz. Yeni

O… Ulu emirdi. Adı Timur’du. Kökü, demirdi. O, bir Türk’tü. Moğol köklü, soycul bir Türkleşmiş Türk uruğundan! O, adını tarihe yazdıran büyük bir Türk’tü. Eşsiz bir ordubaş.... Benzersiz bir savaşçı… Üstünlüklerle dolu bir emir… Düş gücü, gün erimi sonsuz… En büyük, en güçlü orduları kuran… En büyük, en güçlü savaşları kazanan… Savaşı, okurdu. Savaşı, yazardı. Destancı der ki… Türk’seniz, Emir Timur’u öğrenin, bilin, savunun, onunla övünün. Yanlışları mı? Onları da görmezden gelin! Emir Timur için d

Hunlar Gök’ün gururlu çocuklarıdır!” Hunlardan söz ederken böyle yazmaktadır Çin tarih kayıtları. Mete Han, “Gök’ün gururlu çocuklarını” yüksek ülkülere taşıyan, onlara “Acuna egemen olma” düşüncesini aşılayan hakandır. “Tam yirmi altı devlet aldım! Yirmi altı budun üzerine han oldum!” diyerek belirtmiştir bu düşüncesini. “Bütün yay çeken budunları Hun yaptım!” diyerek birleştirici bir Türk milliyetçiliğinin ilk tanımını yapmış, TURAN’ı gerçekleştirmiştir. Büyük Hun İmparatorluğunu kuran Hun Hakanı Me

“Kansa kan-Kinse kin!” Bu kin bütün Türk gençlerinin, Türk’ün geleceğinin karşılığı olarak duyulan kinidir. Bu kinin karşılığı, şerefsiz kanıdır. O kanı damla damla alacağız damarından. Kutlu toprağa da dökmeden, belki leş gibi kanalizasyona, o kanın ait olduğu yere dökeceğiz. Acılar çekecek şerefsizler. Yalvarıp yakaracaklar, ama onları duyan olmayacak. Sonra da ibretlik olarak bir kıyıya atılacaklar. Elbette saldıracaklar bize, ama karşılığını alacaklar. Kıyıncıyız, Çete’yiz. Yarınlar ne getirir, bilem

Yanlışlar karşısında susmak tercihinizse... Ne olursa olsun, bana ne, diyebiliyorsanız... Türk’ün, Türklüğün tehlikede olduğunu düşünmüyorsanız... Olanlara aldırmıyorsanız ve mutluysanız! Bu kitabı boş verin! Çete, size göre değil! Çete, başkaldırıdır. Çete, bir şeyler yapabilme ülküsüdür. Çete, geleceğe bir esenlemedir. Çete, içimizde kopan başyellerin yansımasıdır. Birileri çıkıp, yanlışlara dur demeliydi. Çete, böyle doğdu. Okurken... Kendinizi Çete’nin bir üyesi sayacak, Çete ile birlikte savaşım ver

Bir devrin gerçeğiydi Komandolar… “Komando Kampları” düş ürünü değildi… Gerçekti! Gurur duyulacak bir geçmişin ilk merhalesiydiler. Makam ve siyaset için bir şey yapmadılar. Görevlerini yapıp, bir kenara çekildiler. Öyle gerekiyordu! Öyle oldu! Unutmanın, unutturmanın, inkâr etmenin anlamı yok! Aksine sahip çıkmalı! Öğrenilmeli… Amaç için ölmek güzel bir şey. İdeal için ölenlere saygı duyuyorum. Çünkü halis bir niyetin, kutlu bir ülkünün, örnek bir mücadele gücünün ürünüydüler. Gençler bizi öğrensin, bizim

‘Bu roman, 12 Eylül Cuntası tarafından idam edilen Mustafa Pehlivanoğlu'nun yaşadıklarından kurgulanmıştır.' Gecenin ötesine yankılanmıştı Mustafa'nın tekbir getiren sesi. Duyanların yürekleri dağlanmıştı. Yine de bir umut, sabahı bekliyorlardı. Olanın, olmamış olması için dua ederek. Sabah, yayıldı acı haber. Canhıraş feryatlar yükseldi dost ağızlarından. Hayır! İstediği bu değildi. Tekbirler, Fatihalar eşlik etmeliydi yiğit Mustafa'ya. Bir de isteği vardı… “Ardımdan hatim indirin!” Vasiyeti buydu Mustaf